برادرِ پیامبر

برادرِ پیامبر
‌
فرازی از خطبه حضرت زهرا (علیها سلام) :
‌
کُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَا اللَّهُ، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الشَّیْطانِ، اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ، قَذَفَ اَخاهُ فی لَهَواتِها، فَلا یَنْکَفِی ءُ حَتَّی یَطَأَ جِناحَها بِأَخْمَصِهِ، وَ یَخْمِدَ لَهَبَهَا بِسَیْفِهِ ، مَکْدُوداً فی ذاتِ اللَّهِ، مُجْتَهِداً فی اَمْرِ اللَّهِ، قَریباً مِنْ رَسُولِ‏اللَّهِ، سَیِّداً فی اَوْلِیاءِ اللَّهِ، مُشَمِّراً ناصِحاً مُجِدّاً کادِحاً، لا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لائِمٍ.
ولی هر زمان آتش جنگ را بر افروختند خدا آن را خاموش کرد.و هر بار شاخ شیطان نمایان می‌گشت و فتنه های مشرکان دهان می‌گشود ، پدرم ، برادرش علی (علیه السلام) را در کام آنها می‌افکند ، و آن ها را به وسیله ی او سرکوب می‌نمود ، و او هرگز از این ماموریت های خطرناک باز نمی‌گشت مگر زمانی که سر های دشمنان را پایمال می‌کرد و بینی آنها را به خاک می‌مالید ! او (علی علیه السلام ) در راه خشنودی خدا متحمل رنج و سختی گردید ، و در راه انجام دستورات الهی تلاش می‌نمود و به رسول خدا (ص) نزدیک و سید و سالار اولیای خدا بود . او همیشه آماده ی (فعالیت) و خیر خواه مردم بود و با جدّیت و زحمت تلاش می‌نمود و در راه خدا از ملامتِ ملامت کننده نمی هراسید.
‌‌
قهرمان کیست ؟ آیا قهرمانی ، فقط به معنی شکست دادن حریف است ؟ هر حریفی و در هر شرایطی ؟ آیا کسی که با بردار کوچک ترِ خود و یا پدر و مادرِ پیر خود دعوا می‌کند و به راحتی آبِ خوردن ، آن ها را می‌زند ، قهرمان است ؟ جواب کاملاً مشخص است ! به چنین کسی نه تنها لقب قهرمان نمی‌دهند ، بلکه او را سرزنش هم می‌کنند . قهرمان کسی است که در مقابل دشمن ، ترس به دل راه ندهد و با تمام توان در راهی که به حق بودن و درست بودنش اعتقاد دارد ، تلاش کند . چه در زمانی که شرایط برای پیروزی اش فراهم است و چه در شرایطی که خطر ، او را تهدید میکند و احتمال هرگونه اتفاقی ، دور از ذهن نیست . قهرمان واقعی کسی است که تنها و تنها هدف و آرمانش برای او اهمیت داشته باشد و آن قدر به درستی آن هدف و آرمان عقیده داشته باشد که هیچ حرف و حدیث و شایعه ای ، دلش را نلرزاند . چرا که گاهی در هنگام انجام کاری ، خطر جانی انسان را تهدید نمی‌کند ، ولی ممکن است عده ای شروع کنند به شایعه سازی و حتی سرزنش . در این مواقع است که فرق کسی که به خاطر حرف مردم و تعریف و تمجید آنها ، سراغ انجام کاری رفته با کسی که به خاطر خدا دست به انجام آن کار زده ، مشخص می‌شود. اولی با بهانه های مختلف از ادامه دادن کار ، شانه خالی می‌کند ولی دومی بدون این که ذره ای شک به دلش راه بدهد ، کارش را تمام می‌کند .
حضرت فاطمه زهرا علیها سلام ، برادرِ پیامبر را الگویی در قهرمانی معرفی می‌کند. حضرت در این قسمت از خطبه به همسرش افتخار می‌کند و در جمع منافقین و مسلمانان ترسویی که به محض کوچک ترین احساس خطر ، عهد و پیمانشان را با پیامبر فراموش کردند ، فردی را معرفی می‌کند که در تمامی خطرها ، اولین یار پیامبر بود و در کنار شجاعت ، عبادتش نیز بی‌نظیر بود .
‌
#سربازولایت
#مُـنّجـِ٘ے
#زندگی_به‌سبک_مادر
#برادرِپیامبر
 

دیدن و دیـــــدن

دیدن و دیـــــدن

فرازی از خطبه *حضرت زهرا* :

عجبا ! ((ای فرزندان قیله)) (قیله زن با شخصیت و شرافتمندی بود که نسب قبایل انصار به او منتهی می گردد) آیا ارث من باید پایمال گردد و شما آشکارا می بینید و می شنوید ، و در جلسات و مجمع شما این معنی گفته می شود و اخبارش به خوبی به شما می رسد و باز هم خاموش نشسته اید ؟ با این که دارای نفرات کافی و تجهیزات و نیروی وسیع و سلاح و سپر هستید ، دعوت مرا می شنوید و لبیک نمی گویید ؟ و فریاد من در میان شما طنین افکن است و به فریاد نمی رسید ؟ با اینکه شما در شجاعت زبانزد می باشید و در خیر و صلاح معروف هستید، و شما برگزیدگان اقوام و قبایل هستید .

انسان گاهی تصویری را می بیند و گاهی به چشمش می خورد . گاهی صدایی را می شنود و گاهی صدایی به گوشش می رسد. فرق است بین این دو . وقتی انسان به تصویری با دقت و حواس جمع نگاه می کند ، جزییات آن و ظرافت های موجود در آن را هم می بیند ؛ ولی وقتی تصویری به چشم انسان بخورد ، شاید تنها چیزی که از آن در ذهن بماند ، شبحی باشد خیالی . برای همین هم هست که بین نگاه عمدی و با دقت به نامحرم و اینکه چشم انسان به نامحرمی بیفتد ، تفاوت قائل شده اند . اولی حرام است ؛ زیرا تاثیری که نگاه دقیق و عمیق دارد ، هیچ وقت در برخورد اتفاقی چشم با تصویر و یا شخصی وجود ندارد.

حکایتِ گوش دادن هم همین است . دلیل آن که عده ای از مردم ، پای سخنرانی ها و درس ها ی اخلاق می نشینند ولی بلافاصله بعد از تمام شدن آن مجلس و رفتن در کوچه و بازار یا جمع خانواده ، دوباره دچار گناهان و اشتباهاتی می شوند که پیش از شنیدن آن نصیحت ها و اندرز ها مرتکب می شدند ، همین دقت نکردن به صحبت هاست .در مسجد و یا حسینیه می نشینند و حتی چای هم میخورند و صدای سخنران و بعضی کلماتش را هم متوجه میشوند ، ولی در پایان اگر از آن ها موضوع و محتوای صحبت ها را سوال کنند ، جواب درستی ندارند.

زمانی که حضرت زهرا در مسجد پیامبر خطبه میخواند ، صدای ایشان به گوش تمامی اهل مسجد می رسید . همان هایی که لحظاتی قبل از آن ، جنایت مخالفین و معاندین ولایت را در حق دختر پیامبر  دیده بودند ، ولی نگاهشان و گوش دادنشان ، بی فایده بود . صدای فاطمه علیها سلام را می شنیدند . می دانستند که یگانه دختر پیامبر ناصر و معین می طلبد تا به حق مُسَلَّمَش برسد و می دانستند اگر بخواهند ، می توانند به راحتی حق ایشان را پس بگیرند ، اما دل هایشان در تسخیر شیطان بود و همان طور که بی حرکت نشسته بودند و صدای فاطمه به گوششان می خورد که آن ها را به یاری می طلبید .

#سربازولایت

#منجی

#زندگی به سبک مادر